Laxeiro y el arte de su época

A exposición expón unha visión nova, unha proposta de debate: trátase de mostrar unha excelente selección de obras súas e poñelas no contexto da arte da súa época, xunto ás doutros artistas que Laxeiro miraba con atención, ou que expoñen referencias de diálogo. Como exemplos do primeiro, as pinturas de Ignacio Zuloaga ou Jesús Corredoyra, que Laxeiro viu na Habana; as dos anos trinta de Arturo Souto, Manuel Colmeiro ou Carlos Maside. Obras de diferentes épocas de Castelao, Asorey, Maruja Mallo, Luís Seoane ou Torres García. Entre as ?devocións?, Gutiérrez Solaina, Vázquez Díaz, Benjamín Palencia, Mirou ou os máis tardíos Antonio Saura, Rafael Canogar ou Washington Barcala. Como notas atemporales, Rembrandt e Goya, homenaxeados moitas veces por Laxeiro, e presentes con obra gráfica.

Non se trata dunha proposta de peche, de conclusión, senón de inicio, de debate, coa que se incide na necesidade de estudar a Laxeiro no contexto da arte da súa época, xunto a outros artistas. Nesta exposición apenas hai datos biográficos pero si pintura; o percorrido está pensado para pasear e facilitar os diálogos entre as obras.